(دبالدربال)_ اوضاع در کنفرانس شرق (فصل 2024/25) به طور غیرمنتظره‌ای پیچیده شده است. در حالی که کلیولند کاوالیرز با شروع قدرتمند خود، تمام رقبا را شگفت‌زده کرده است، تیم‌های مدعی دیگری همچون میلواکی باکس و فیلادلفیا سونی‌سیکسرز عملکردی بسیار ضعیف از خود نشان داده‌اند. این نتایج غیرمنتظره، تعادل قدرت در کنفرانس شرق را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
در اولین جلسه بررسی فصل، بیایید به عجیب و غریب بودن اوضاع کنفرانس شرق بپردازیم. در طول فصل NBA، در فواصل زمانی مشخص، در این ستون به تحلیل عمیق موضوعات مختلف خواهیم پرداخت.
از بالا به پایین به تحلیل کنفرانس شرق خواهیم پرداخت. شروع می‌کنیم از کلیولند، جایی که کاوالیرز بالاخره پس از 15 برد متوالی مقابل بوستون سلتیکس شکست خورد.
زیر ذره‌بین: جهش حیرت‌انگیز کاوالیرز
حتی اگر کاوالیرز شکست‌ناپذیر نبودند، تقابل روز سه‌شنبه در NBA Cup در بوستون باز هم در تقویم برجسته می‌شد. این یک رویارویی بین دو بهترین تیم شرق، بین دو تیم برتر افنسیو در NBA، بین قهرمان فعلی و تیمی است که شاید بزرگترین تهدید برای بازگشت آن‌ها به فینال باشد.
رکورد 0_15 کاوالیرز، دومین شروع برتر فصل تاریخ NBAست. آن‌ها اگر از سلتیکس نمی‌باختند فقط 9 برد با شکستن رکورد 0_24 گلدن استیت وریرز در فصل 2015/16 فاصله داشتند.
چنین تسلط غافلگیرکننده‌ای از سوی کلیولند، چیزی نبود که بسیاری از تحلیلگران انتظار داشتند. البته، کاوالیرز سال گذشته بدون لبران جیمز برای اولین بار پس از سال 1993 توانستند در پلی‌آف پیروز شوند، اما نحوه پایان فصل 2023/24 آن‌ها چندان امیدوارکننده نبود. مدیران تیم آنقدر به تیم خود اعتماد نداشتند که در آخرین بازی فصل به عمد باختند تا در پلی‌آف با حریفی آسان‌تر یعنی اورلاندو مجیک روبرو شوند – سری که آن‌ها با زحمت فراوان در هفت بازی برنده شدند. ستارگان تیم هماهنگی لازم را نداشتند و دناوان میچل تنها یک سال تا پایان قراردادش فاصله داشت. آن‌ها سرمربی جی‌بی بیکرستاف را اخراج کردند و به نظر می‌رسید که تغییرات اساسی دیگری در راه است.
و حالا، تنها چند ماه بعد، کاوالیرز در رتبه اول افنسیو، امتیاز در هر بازی، درصد شوت‌های دو امتیازی و سه امتیازی و مهم‌تر از همه، تعداد برد قرار دارند. حتی تیم‌های لبران جیمز هم هرگز شروع فصل بهتری از 13 پیروزی و 2 شکست نداشته‌اند.
کلیولند با همان بازیکنانی که فصل گذشته بخش‌های زیادی از بازی را با مشکل در اسکورینگ و هماهنگی سپری کردند، در حال حاضر رقبا را به طور کامل شکست می‌دهد. تفاوت عملکرد شوت‌زنی این تیم نسبت به سایر رقبا به قدری چشمگیر است که اختلاف درصد پرتاب موثر بین کاوالیرز و تیم دوم (نیکس) بیشتر از اختلاف بین نیکس و تیم سیزدهم است.
کاوالیرز نه به دلیل تغییرات گسترده در راستر تیم، بلکه به دلیل تعادل بهتر بین چهار ستاره خود – میچل و دريوس گارلند در بک‌کورت و اون موبلی و جرت الن در فرنت‌کورت در حال پیشرفت هستند. این سومین سالی است که آن‌ها با هم بازی می‌کنند، که به کلیولند یک مزیت در لیگ با چرخش سالانه قابل توجه می‌دهد.
کنی اتکینسن به عنوان سرمربی جدید به تیم پیوسته است، اما ترکیب کلی تیم کاوالیرز با 99 درصد ثبات همراه بوده است. به عبارت دیگر، 99 درصد از زمان بازی به بازیکنانی اختصاص یافته که فصل گذشته نیز در تیم حضور داشتند. (تنها استثناها جیلن تایسن، لوک تراورس و جی‌تی ثور هستند که مجموعا ۳۷ دقیقه بازی کرده‌اند و تقریبا همه این دقایق در لحظاتی از بازی بوده که نتیجه مشخص بوده است.) تنها تیم دیگری که در این فصل چنین ثبات ترکیبی را تجربه می‌کند، سلتیکس است که تنها بازیکن جدید آن‌ها بیلر شِرمن، یک روکی است.
اتکینسون هفته گذشته در مصاحبه در شیکاگو گفت:
این کار را صد برابر آسان‌تر کرده است. ثبات یک رویای هر مربی است.
او تغییراتی در تاکتیک‌ها و روتیشن بازیکنان ایجاد کرده است، اما همچنین به کمیستری از پیش موجود بین بازیکنان تکیه کرده است. گاهی اوقات آن‌ها یک تاکتیک از سال گذشته را اجرا می‌کنند. من می‌گویم، چه تاکتیکی بود؟ ما این کار را نمی‌کنیم. اما سپس تاکتیک جواب می‌دهد و من می‌گویم: وای، این خیلی خوب است!
یکی از تصمیمات آگاهانه اتکینسن این است که بهترین بازیکنانش را کمتر بازی دهد تا آن‌ها را برای یک فصل طولانی و (امیدوارانه) پلی‌آف پرانرژی نگه دارد. میچل با تنها 31.1 دقیقه بازی در هر بازی، در صدر تیم قرار دارد – میانگینی که در بین بازیکنان واجد شرایط در رتبه 70 قرار دارد. موبلی، گارلند و الن بین رتبه‌های 75 تا 78 قرار دارند.
این کاهش نسبی زمان بازی به این معنی است که آمار سطحی فردی کاوالیرز گمراه کننده است. ممکن است به نظر برسد که اسکورینگ میچل کاهش یافته است، اما در واقع او در هر 36 دقیقه بازی، در سطح فصل‌های گذشته خود قرار دارد. و ممکن است به نظر برسد که موبلی و گارلند پیشرفت کمی داشته‌اند، اما جوان‌ترین اعضای هسته اصلی کلیولند در واقع با اختلاف زیاد در بهترین سطح اسکورینگ کریر خود قرار دارند.
موبلی امسال بیشتر توپ را در دست می‌گیرد و نرخ استفاده او که در سه فصل اول NBA بین 20 تا 21 درصد ثابت بود، به 24 درصد رسیده است. او هنوز شوت‌های سه امتیازی زیادی نمی‌زند، اما این به معنای رشد نکردن او به عنوان یک بازیکن نیست.
برای گارلند، این شروع قوی نشان‌دهنده بازگشت قابل توجه او پس از فصل 2023/24 است که به دلیل مصدومیت و مرگ یکی از اعضای خانواده مختل شد. عملکرد او ضعیف شد و او تابستان را با شایعات ترید مختلف گذراند.
اما گارلند به فرم آل-استار خود بازگشته و حتی بهتر از قبل شده است. این فقط به این دلیل نیست که این گارد سال ششم مسئولیت‌های بیشتری در دقایق پایانی بازی را بر عهده دارد یا اینکه او شوت‌های دو امتیازی (58درصد) و سه امتیازی (46 درصد) را با بهترین درصد موفقیت در کارنامه خود می‌زند. این به این دلیل است که او دوباره با اعتماد به نفس و شور و اشتیاق بازی می‌کند؛ او پس از یک سال تردید، مشتاق است که با دریبلینگ به مدافعان حمله کند.
میچل هفته گذشته در دفاع از هم‌تیمی خود گفت:
ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که هر چه اخیراً اتفاق افتاده، همان چیزی است که شما هستید. و من از این متنفرم. به خصوص برای او سال گذشته، او چشمش را زد، فکش را سیم کشیدند، اوضاع خانوادگی سختی داشت. زندگی اتفاق می‌افتد، شما از چیزهایی عبور می‌کنید، و او بالا و پایین داشت، اما سال قبل از آن، او عالی بازی می‌کرد. چقدر زود فراموش می‌کنیم.
حالا گارلند به فرم عالی خود بازگشته است و صعود او به یکی از مشکلات اخیر کلیولند کمک می‌کند، که تمایل به تکیه بر میچل در لحظات حساس بازی بود. میچل هفته گذشته گفت:
نقش من امسال متفاوت بوده است. فکر می‌کنم همه من را به عنوان یک اسکورر می‌شناسند، اما برای اینکه ما به آنچه می‌خواهیم باشیم برسیم، فقط من نیستم. این دی‌جی، ایوان، کاریس [لورت] و هر کس دیگری است. برای من، این در مورد تعادل، انتخاب موقعیت‌های مناسب و توانمندسازی همه است.
کلمه “توانمندسازی” چندین بار در گفتگوهای هفته گذشته با کاوالیرز مطرح شد. تمایل میچل به “توانمندسازی” هم‌تیمی‌های جوان‌تر خود یکی از عوامل تصمیم اتکینسن برای جدا کردن همپوشانی‌های پستی تیمش با ترکیب میچل با موبلی و گارلند با الن بود – برخلاف فصل گذشته که کهنه‌کاران و جوان‌ترها بر اساس سن تقسیم می‌شدند.
اتکینسون توضیح داد:
دناوان یک مربی روی زمین است. من مدام می‌شنوم که او در حال صحبت کردن است، و ایوان هنوز یک بازیکن جوان است، درست است؟ گاهی اوقات به راهنمایی نیاز دارید. ایوان بازیکن بسیار هوشمندی است، اما وقتی بهترین بازیکن شما دائما در گوش اوست و به او کمک می‌کند، این بخش بزرگی از ترکیب خوب این دو نفر بوده است.
برای انصاف، هر ترکیبی که تاکنون از کاوالیرز استفاده شده، ترکیب خوبی بوده است. ترکیب میچل با موبلی بهترین آن‌هاست، اما چهار ستاره اصلی نیز پس از عملکرد ضعیف در فصل 2023/24 هماهنگی بهتری پیدا کرده‌اند.
Cavaliers’ Lineup Combinations
| Stars On Court | Net Rating | Percentile Rank |
|---|---|---|
| Mitchell, Mobley | +20.0 | 99th |
| Garland, Mitchell, Mobley, Allen | +9.2 | 83rd |
| Garland, Allen | +8.5 | 81st |
Cavaliers’ Lineup Distribution
| # of Stars on Court | Percentage of Total Minutes | In Games When All 4 Played |
|---|---|---|
| 0 | 1% | 1% |
| 1 | 6% | 2% |
| 2 | 53% | 57% |
| 3 | 15% | 11% |
| 4 | 25% | 29% |
من متنفرم که این را بگویم، اما او این کار را در یوتا با ما کرد، وقتی [نیکولا] باتوم را در پست ۵ قرار داد.
چنین انعطاف‌پذیری در چرخش‌ها باید به کلیولند در پست‌سیزن کمک کند، و اتکینسن هم اختیار و هم حق آزمایش را دارد زیرا تیمش قبلا حضور در پلی‌آف را تضمین کرده است. طبق پیش‌بینی‌های BPI ESPN، کلیولند با ۱۰۰ درصد شانس رسیدن به پلی‌آف فهرست شده است، زیرا اکثر مدعیان دیگر شرق با شروع ضعیف فصل روبرو شده‌اند.
اینجاست که آزمون واقعی کاوالیرز آغاز می‌شود. کاوالیرز با این هسته اصلی تنها 11_6 در پلی‌آف هستند، و صرف نظر از تعداد بازی‌های فصل عادی که برنده می‌شوند، سوالاتی در مورد توانایی آن‌ها به عنوان یک مدعی پلی‌آف وجود خواهد داشت تا زمانی که بتوانند شجاعت خود را در پلی‌آف ثابت کنند. این یک بحث جالب است. کدام تیم بهترین شانس را برای خلع سلتیکس از قدرت در شرق دارد: کاوالیرز سوزان و پر از هماهنگی یا یک رقیب نظری با سقف بالاتر مانند نیکس، باکس یا سونی‌سیکسرز؟
پاسخ‌ها تا بهار نخواهند رسید. در حال حاضر، کاوالیرز فقط می‌توانند منتظر بمانند تا ببینند چگونه به اولین مشکل پس از یک ماه اول کامل واکنش نشان خواهند داد. برنامه بازی آن‌ها از سه‌شنبه در بوستون سخت‌تر خواهد شد. شوتزن‌های آن‌ها تمام فصل اینقدر داغ نخواهند ماند. آن‌ها احتمالاً کاملاً سالم نخواهند ماند. (مکس استروس به دلیل پیچ خوردگی مچ پا تمام این روند را از دست داده است، اما سایر بازیکنان کلیدی کاوالیرز حداقل ۱۳ از ۱۵ بازی را انجام داده‌اند.)
میچل گفت:
این عالی است، ما خوب بازی می‌کنیم، روحیه خوب است، اما ما باید همچنان این تیم باشیم. من هیچ شکی ندارم که خواهیم بود، اما این چیزی است که من به آن فکر می‌کنم: آیا ما در ژانویه، فوریه، مارس و اوریل همچنان این تیم خواهیم بود؟
مازولا و تکیه شدید بر شوت 3 امتیازی
حتی اگر جیلن براون در تمام فصل هیچ شوت سه امتیازی نداشته باشد، سلتیکس باز هم در مسیر شکستن رکورد تمام دوران شوت‌های سه امتیازی هستند.
در مورد داناوان میچل، رکورد تعداد شوت‌های سه امتیازی زده شده توسط یک تیم در یک فصل، ۱۶.۷ شوت در هر بازی است که توسط تیم جاز او در فصل 2020/21 به ثبت رسیده بود. اما سلتیکس 2024/25 به طور متوسط ۱۸.۹ شوت سه امتیازی در هر بازی ثبت می‌کند، و حتی اگر براون MVP فینال NBA سال گذشته که به طور متوسط ۶.۸ شوت سه امتیازی در هر بازی می‌زند – هیچ شوت از پشت خط سه امتیازی در تمام فصل انجام نداده بود، باز هم متوسط آن‌ها ۱۷.۵ شوت در هر بازی بود.
در حالی که یوتا جز رکورد خود را با دقت شوت‌های بی‌نظیر خود ثبت کرد – آن‌ها از بازی در سالن‌های خالی در فصل با بالاترین دقت شوت سه امتیازی در تاریخ NBA بهره بردند – سلتیکس با حجم زیاد شوت‌ها در حال پیشی گرفتن از آن‌ها هستند. ۵۶ درصد از تلاش‌های شوت آن‌ها در این فصل، شوت‌های سه امتیازی است.
این آمار سلتیکس را حتی در لیگ‌هایی که به دنبال افزایش چشمگیر شوت‌های سه امتیازی هستند، به یک تیم استثنایی تبدیل کرده است. قبلا، تیم‌ها در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۳، ۲۰۱۵، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ رکوردهای جدیدی برای نرخ تلاش شوت‌های سه امتیازی – یعنی نسبت شوت‌هایی که از فاصله دور زده می‌شوند – ثبت کردند. اما رکوردها و به طور کلی روند رو به رشد شوت‌های سه امتیازی در لیگ، در آنجا متوقف شد. تاکنون، تنها تیم‌هایی که بیش از نیمی از شوت‌های خود را از فاصله دور زده‌اند، راکتس تحت هدایت مایک دی‌انتونی بودند.
حتی در فصل 2024/25، هیچ تیمی به جز بوستون نتوانسته است به نرخ شوت سه امتیازی بالای ۵۰ درصد برسد. جو مازولا به سقف نامرئی خندید و تیمش از آن عبور کرد.
در میان هفت بازیکن برتر سلتیکس از نظر تعداد شوت‌های انجام شده در این فصل، تنها براون بیشتر از شوت‌های سه امتیازی، شوت دو امتیازی می‌زند. این تغییر قابل توجهی حتی نسبت به فصل گذشته است، زمانی که براون، جیسن تیتم و جرو هالیدی (و کریستاپس پورزینگس که هنوز در این فصل بازی نکرده است) همگی این کار را می‌کردند. به جز براون و سام هاوزر که قبلا شوت‌های سه امتیازی زیادی می‌زدند، همه بازیکنان کلیدی سلتیکس نرخ تلاش شوت سه امتیازی خود را بیشتر از کل لیگ افزایش داده‌اند.
Celtics’ 3-Point Attempt Rates
| Player | 2023-24 3PAr | 2024-25 3PAr | Change |
|---|---|---|---|
| Payton Pritchard | 60.2% | 81.0% | +20.8% |
| Jayson Tatum | 42.7% | 55.4% | +12.7% |
| Al Horford | 61.6% | 73.2% | +11.6% |
| Derrick White | 59.0% | 66.5% | +7.5% |
| Jrue Holiday | 46.7% | 52.4% | +5.7% |
| Jaylen Brown | 32.6% | 34.0% | +1.4% |
| Sam Hauser | 83.3% | 84.5% | +1.2% |
| League Average | 39.5% | 42.1% | +2.6% |
راز شکست تیم‌های قدرتمند در پلی‌آف NBA
ما امروز با تحلیل کاوالیرز و سلتیکس شروع کردیم، اما حالا وقت آن است که در مورد وحشتناک بودن بقیه تیم‌های کنفرانس شرق صحبت کنیم. از دوشنبه، پیش‌بینی‌های BPI ESPN نشان می‌دهد که کاوالیرز و سلتیکس به دنبال بیش از ۶۰ برد هستند، و هیچ تیم دیگری در شرق به بیش از ۴۵ پیروزی نخواهد رسید.
بر اساس این پیش‌بینی، تیم یازدهم غرب که حتی برای حضور در پلی‌این هم واجد شرایط نخواهد بود، به طور متوسط به اندازه تیم پنجم شرق پیروزی خواهد داشت.
پنج ماه آینده احتمالا دقیقا به این شکل نخواهد بود. این پیش‌بینی میانگین انتظار برای هر تیم را محاسبه می‌کند و برخی از تیم‌های شرقی قطعا از میانگین بهتر عمل خواهند کرد. اما کاملا قابل تصور است که چندین تیم شرقی با رکورد باخت بیشتر به پلی‌آف راه یابند.
اخیرا، این اتفاق تقریبا هر پنج سال یک بار رخ داده است – البته همیشه در شرق. اما هیچ کنفرانسی از سال ۱۹۹۶-۱۹۹۷ تاکنون سه تیم با رکورد باخت بیشتر از برد را به پلی‌آف راه نداده است. در اینجا لیستی از تمام سال‌هایی که چندین تیم با رکورد کمتر از ۵۰۰ بازی به پلی‌آف راه یافتند، در دوران پلی‌آف ۱۶ تیمی آمده است:
- 2020 East: Nets (35-37), Magic (33-40)
- 2015 East: Celtics (40-42), Nets (38-44)
- 2008 East: 76ers (40-42), Hawks (37-45)
- 2004 East: Knicks (39-43), Celtics (36-46)
- 1997 West: Timberwolves (40-42), Suns (40-42), Clippers (36-46)
- 1992 East: Nets (40-42), Pacers (40-42), Heat (38-44)
- 1988 East: Bullets (38-44), Knicks (38-44)
- 1987 West: SuperSonics (39-43), Nuggets (37-45)
- 1986 East: Bullets (39-43), Nets (39-43), Bulls (30-52)
- 1986 West: Trail Blazers (40-42), Kings (37-45), Spurs (35-47)
- 1985 East: Bullets (40-42), Bulls (38-44), Cavaliers (36-46)
- 1984 East: Hawks (40-42), Bullets (35-47)
- 1984 West: Nuggets (38-44), Kings (38-44)
توجه داشته باشید که اکثر تیم‌های اینجا از دهه ۱۹۸۰ هستند. این پدیده قبل از گسترش سریع لیگ، زمانی که حدود دو سوم تیم‌ها هر سال به پلی‌آف می‌رسیدند، بسیار رایج‌تر بود. برخی از تیم‌های ضعیف حتی در پلی‌آف پیشرفت کردند. در فرمت پلی‌آف قدیمی، راکتس ۱۹۸۰-۸۱ پس از یک فصل 42_40 به فینال رسید و سوپرسونیکس 1986/87 با وجود رکورد 43_39 به فینال کنفرانس رسید.
اما آن سوپرسونیکس آخرین تیم از نوع خود بودند. تیم‌های راه یافته به پلی‌آف با رکورد باخت بیشتر از برد از سال ۱۹۸۷ به بعد، در ۳۱ سری پلی‌آف 31_0 شده‌اند و رکورد 110_27 در بازی‌های پلی‌آف فردی دارند – نرخ برد تنها ۲۰ درصد.
(بگذارید به آتلانتا هاوکس هم کمی اعتبار بدهیم؛ تنها تیمی که در قرن بیست و یکم با رکورد زیر ۵۰ درصد برد توانسته یک سری را به بازی هفتم بکشد. آن‌ها این کار را دو بار انجام دادند. در فصل 2007/2008، با رکورد ۳۷ برد و ۴۵ باخت، تقریبا شگفتی بزرگی را علیه سلتیکسی که ۶۶ برد و ۱۶ باخت داشتند و چند هفته تا قهرمانی فاصله داشتند، رقم زدند. و در فصل 2013/14، با رکورد ۳۸ برد و ۴۴ باخت، قبل از اینکه پیسرز را بترسانند و تقریبا بسکتبال مدرن را متحول کنند – و در این فرآیند، به حرفه روی هیبرت آسیب بزنند – این کار را انجام دادند. پرو آنتیچ را به یاد دارید؟)
این یک نشانه بد برای مدعیان احتمالی است که با توجه به شروع ضعیف خود، ممکن است با رکورد باخت بیشتر از برد به پلی‌آف راه پیدا کنند؛ احتمالاً آن‌ها به عنوان یک تیم شماره ۶ با رکورد 43_39 خیلی دور پیش نخواهند رفت. از سوی دیگر، این نشان می‌دهد که دور اول می‌تواند برای سلتیکس و کاوالیرز بسیار آسان باشد، زیرا در این مرحله به نظر می‌رسد که آن‌ها با حریفانی روبرو شوند که باخت‌های بیشتری نسبت به بردهایشان داشته‌اند. هنوز اواسط نوامبر است، و BPI در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد احتمال می‌دهد که بوستون و کلیولند به دور دوم راه پیدا کنند.
یک نمودار به اندازه هزار کلمه می‌ارزد
تیم‌های کنفرانس شرق تنها ۳۲.۷ درصد از بازی‌های خود را مقابل تیم‌های کنفرانس غرب در این فصل برده‌اند. تنها یک بار در تاریخ NBA، یک کنفرانس کمتر از ۳۶.۷ درصد از بازی‌های بین کنفرانسی خود را در طول یک فصل کامل برده است: در سال ۱۹۵۹-۱۹۶۰، زمانی که NBA تنها هشت فرنچایز داشت و چهار تیم در غرب تنها ۲۹.۲ درصد از بازی‌ها را مقابل چهار تیم در شرق بردند.
Fast Breaks
چهار تیم از هشت تیمی که به پلی‌آف 2023/24 رسیدند، تنها چهار تیم شرقی هستند که امسال رکورد برد مثبت دارند: کلیولند، بوستون، اورلاندو (که فرانز واگنر در غیاب پائولو بانچرو به شدت پیشرفت کرده است) و نیویورک (که با وجود نوسانات کارل‌آنتونی تاونز، عموما عملکرد مثبتی داشته است).
این چهار تیم از پلی‌آف گذشته، اکنون رکورد باخت بیشتری نسبت به برد دارند. و هر کدام از آن‌ها یک یا دو ستاره دارند که باید عملکرد خود را بهبود دهند تا تیمشان بتواند شرایط را تغییر دهد.
1. میلواکی باکس: دیمین لیلرد
استراتژی میلواکی باکس در اولین فصل بدون مایک بودنهولزر به نتیجه نرسید، اما حداقل تیم در فصل 2023/24 توانایی امتیازگیری داشت. حالا، مشکل اصلی آن‌ها نه فقط دفاع ضعیف، بلکه افنسیو بسیار ضعیف‌ترشان شده است.
Milwaukee Bucks’ Rankings
| Season | Offensive Rank | Defensive Rank |
|---|---|---|
| 2023-24 | 6th | 19th |
| 2024-25 | 21st | 19th |
عوامل مختلفی در کاهش عملکرد افنسیو باکس‌ها نقش دارند. کریس میدلتن همچنان به دلیل مصدومیت کنار گذاشته شده است، بیگ‌من‌ها بروک لوپز و بابی پورتیس عملکرد ضعیفی داشته‌اند، و بازیکنان جدید گری ترنت جونیور و دلون رایت کاملا خارج از فرم هستند. اما بزرگترین نگرانی ممکن است این باشد که دیمین لیلرد، که اکنون ۳۴ ساله است، دیگر همان بازیکنی نیست که باکس‌ها سال گذشته برای او ترید بزرگی انجام دادند.
آمار “پلاس‌ماینس باکس” تهاجمی نشان می‌دهد که لیلرد امسال به طور متوسط ۴.۵ امتیاز در هر ۱۰۰ مالکیت به امتیازدهی باکس‌ها اضافه کرده است، که نسبت به یک بازیکن متوسط بهتر است. این بهتر از عملکرد او در اولین فصل پر فراز و نشیب او در میلواکی (به علاوه ۳.۴) و در رتبه ۲۰ برتر لیگ است. اما این بدتر از عملکرد او در هفت فصل کامل آخرش در پورتلند است، زمانی که او به طور منظم یکی از پنج بازیکن برتر افنسو بود.
در دوران پرایم خود در پورتلند، لیلرد تقریبا در هر فصل تریل بلیزرز را به یک تیم تهاجمی الیت تبدیل کرد. اما این نسخه از لیلرد – که مطمئنا در دفاع مشارکت نمی‌کند و بنابراین باید در سمت دیگر زمین عالی باشد – نمی‌تواند باکس‌ها را به اندازه کافی بالا ببرد، حتی زمانی که او در کنار یانیس آنته‌توکومپو بازی می‌کند که یک کمپین شایسته MVP را دارد.
یک شوت پیروزی‌بخش در اولین بازی بعد از یک هفته استارت خوبی است! فقط این واقعیت را نادیده بگیرید که لیلرد در بازی دوشنبه قبل از لحظات پایانی، تنها فیلدگل 5 از 17 را داشت.
2. میامی هیت: جیمی باتلر و بم آدبایو
خبر خوب این است که تایلر هیرو بی شک بهترین بازیکن میامی در این فصل بوده است. خبر بد این است که خط حمله میامی هنوز هم درجا می‌زند، چون باتلر یا مصدوم بوده یا عملکرد خوبی نداشته و شوت‌های آدبایو هم کاملا بد بوده است.
مشکل فقط این نیست که آدبایو با وجود انتظار و تبلیغات زیاد برای شوت‌های سه امتیازی، تنها در ۱۳ بازی ۱۰ شوت سه امتیازی ثبت کرده؛ بلکه مسئله اصلی این است که طبق آمار Cleaning the Glass، او تنها ۳۷ درصد از شوت‌های میان‌برد خود را تبدیل به گل می‌کند. این در حالی است که بیش از نیمی از شوت‌های آدبایو از این منطقه انجام می‌شود.
از سوی دیگر، آدبایو اجازه می‌دهد که حریفان با ۷۹ درصد دقت در نزدیکی حلقه امتیاز بگیرند (۴۲ تلاش موفق در مجموع ۵۳ تلاش) زمانی که او نزدیک‌ترین بازیکن است – نمایشی غیرقابل باور از یکی از بهترین مدافعان NBA. هنوز خیلی زود است که نگران یک نمونه نسبتا کوچک از تلاش‌ها باشیم، اما این به سختی بهتر از دفاع بسیار مورد تمسخر تاونز در نزدیکی حلقه است.
3. ایندیانا پیسرز: تایریس هلیبرتن
تایریس هلیبرتن در اواسط فصل گذشته پس از مصدومیت همسترینگ که ماه‌ها طول کشید، افت شدیدی داشت. او هنوز بهبود نیافته است.
Tyrese Haliburton’s Regression
| Statistic | 2023-24 Pre-Injury | 2023-24 Post-Injury | 2024-25 |
|---|---|---|---|
| PPG | 23.6 | 16.9 | 16.1 |
| APG | 12.5 | 9.5 | 8.5 |
| 2P% | 59% | 60% | 50% |
| 3P% | 40% | 32% | 29% |
| TS% | 63% | 57% | 51% |
| USG% | 26% | 23% | 22% |
هالیبرتون از اواسط فصل گذشته، پس از مصدومیت همسترینگ که ماه‌ها طول کشید، افت شدیدی را تجربه کرد. او هنوز نتوانسته به فرم قبلی خود برگردد. آمارهای میانگین هر بازی هالیبرتون اکنون بسیار شبیه آمارهای پس از مصدومیت او در فصل 2023/24 است و حتی بازدهی او بدتر شده است، زیرا درصد موفقیت شوت‌های او در همه زمینه‌ها کاهش یافته است. در نیم فصل درخشان، هلیبرتن ممکن است بهترین بازیکن افنسیو غیر از جوکر در لیگ بوده باشد. اما اکنون اعداد و ارقام او او را شبیه راسل وستبروک در دوران لیکرز می‌کند. به جز میزان استفاده از توپ، آمارهای این دو بازیکن به طرز وحشتناکی مشابه شده است.
واقعیتا قابل توجه است که ایندیانا با وجود مشکلات شدید بهترین بازیکن خود، پاسکال سیاکام، و با اتکا بر ثبات سیاکام و پیشرفت چشمگیر بندیکت متورین، هنوز هم با رکورد ۶ برد و ۸ باخت در رقابت باقی مانده است.
4. فیلادلفیا سونی‌سیکسرز: جوئل امبید و پال جرج
مشکل اصلی تیم فیلادلفیا سونی‌سیکسرز، مصدومیت‌های پی در پی ستارگان تیم است نه عملکرد ضعیف آن‌ها. جوئل امبید و پال جرج بازی‌های ابتدای فصل را از دست دادند و سپس تایریس مکسی که در غیاب آن‌ها تلاش می‌کرد تا تیم را سرپا نگه دارد، دچار کشیدگی همسترینگ شد. سه ستاره اصلی فیلادلفیا تاکنون حتی یک دقیقه هم به صورت همزمان در زمین بازی نکرده‌اند.
بر اساس داده‌های Spotrac، تنها تیم‌های پلیکانز، رپترز و گریزلیز در این فصل بیشتر از سونی‌سیکسرز، بودجه خود را صرف بازیکنان مصدوم کرده‌اند. این تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا فیلالدفیا فصل را با رکورد ضعیف ۲ برد و ۱2 باخت آغاز کرده است. پلیکانز و رپترز نیز در این فصل عملکردی بسیار پایین‌تر از انتظار داشته‌اند.
اما نگرانی اصلی اینجاست که جرج و امبید هر دو سابقه طولانی مصدومیت دارند و تاکنون در بازی‌هایی که حضور داشته‌اند، چندان آماده به نظر نمی‌رسند. تنها نکته امیدوارکننده برای فیلادلفیا این است که آن‌ها در کنفرانسی بسیار ضعیف بازی می‌کنند و با وجود شروع بسیار بد فصل، هنوز هم شانس صعود به پلی‌آف را از دست نداده‌اند.
