مجیک جانسن؛ سورئالیسم‌ترین گاردی که تاریخ اتحادیه ملی بسکتبال به چشم دیده است

(دبالدربال)_ تعداد کمی از ورزشکاران واقعا منحصر به فرد هستند و با مهارت‌های منحصر به فرد خود، نحوه انجام ورزش خود را تغییر می‌دهند. اروین مجیک جانسن یکی از آنهاست.

جانسن چقدر بسکتبالیست عالی بود؟ شاید آنقدر عالی باشد که نسل‌های بعدی طرفداران حلقه ممکن است آرزو کنند سال‌های زودتر به دنیا آمده بودند، فقط به این دلیل که می‌توانستند بازی مجیک را بصورت زنده ببینند نه فقط هایلایت‌های آن را.

او همان چیزی بود که باب کوزی در دهه 1950 بود، اسکار رابرتسون در دهه 1960، همان جولیوس رندل دهه 1970 بود.

با این حال، اروین جانسن چیزی فراتر از یک بازیکن خاص بود، که با 9’6 فوت قد بلندترین گارد در تاریخ NBA هنگام ورود به لیگ بود. استعداد شگفت‌انگیز او حتی معمولی‌ترین طرفداران بسکتبال را برانگیخت.

پاس‌های منحصر به فرد به جیمز ورثی، بازربیترهای دیدنی از نیمه‌ی زمین و لبخند زیبایی که زمین بازی را روشن می‌کرد. هر کسی که بازی جانسن را دید، خاطره‌ای فراموش نشدنی از آنچه دید با خود برد. از لحظه‌ای که وارد زمین شد، مردم به این فکر کردند: چگونه یک مرد چنین قد بلندی می‌تواند این همه کار با توپ انجام دهد؟ او جادوگر بود.

جانسن در طول 13 سال دوران حرفه‌ای خود در NBA، تقریبا هر چیزی را که یک بازیکن می‌توانست آرزو کند، انجام داد که تمامی آن با جرزی لس آنجلس لیکرز بود. او پنج بار قهرمانی NBA را از آن خود کرد. او سه بار عنوان MVP فینال را به دست آورد.

او 12 بار عضو آل استار و 9 بار عضو All-NBA First Team بود. او رکورد اسیست رابرتسن را پشت سر گذاشت، رکوردی که بعدا به جان استاکتن واگذار کرد. او در المپیک بارسلون 1992 با original Dream Team مدال طلا گرفت.

بازی همه جانبه‌ی او الهام‌بخش افزودن عبارت “تریپل‌دابل” به فرهنگ بسکتبال شد، اگرچه تاریخ ایجاب می‌کند که رابرتسن به عنوان اولین مردی شناخته شود که مرتبا در سه فاکتور آماری در یک بازی دو رقمی می‌شود.متاسفانه برای Big O، هیچکس در دهه 1960 به اصطلاح تریپل‌دابل فکر نکرده بود.

جانسن همه این کارها را در حالی انجام داد که اشتیاق کودکانه‌ای که از عشق خالص به ورزش و رقابت زاییده شده بود را حفظ کرد. فراتر از همه پول، موفقیت و شهرت، جانسن از بسکتبال بازی کردن خوشحال بود.

اگر یک جنبه از بازی جانسن وجود داشت که مردم را بیش از همه شگفت‌زده می‌کرد، آن مهارت های درخشان او در اسیست بود. او هواداران و حریفان را مات‌ومبهوت می‌کرد با اسیست‌های no-look در فست‌بریک، اسیست‌های الی‌اوپ از میانه زمین و حرکات غیرقابل تصور در زیر حلقه. او کاملا حریف را گیج و سردرگم می‌کرد، زمانی که انتظار داشتند او اسیست بدهد، شوت می‌زد و زمانی که انتظار داشتند شوت بزند، اسیست می‌داد.

مایکل کوپر بازیکن سابق لیکرز درباره او گفته بود:

مواقعی بود که او اسیست می‌داد اما من نمی‌دانستم توپ از کجا می‌آید! سپس یکی از بچه‌های ما توپ را می‌گرفت و امتیاز کسب می‌کرد. من با اطمینان می‌دانستم اسیست‌هایی که یکباره شما را به سبد متصل می‌کند، فقط کار مجیک است.

اروین جانسن جونیور متولد 14 آگست 1959 با 9 برادر و خواهر در لنسینگ ایالت میشیگان بزرگ شد. پدرش در کارخانه جنرال موتورز کار می‌کرد. مادرش متولی مدرسه بود. اروین با جوانان با آواز خواندن در گوشه و کنار خیابان با دوستانش و البته با بازی بسکتبال زمان را سپری کرد.
جونیور یا “June Bug” که همسایه‌هایش او را صدا می‌کردند، هر روز ساعت 7:30 صبح بسکتبال بازی می‌کرد. جانسن درباره این قضیه در مصاحبه با USA Weekend گفت:

تمام روز کار من تمرین بود. با دست راستم به سمت فروشگاه دریبل می‌زدم و در مسیر بازگشت از فروشگاه به خانه با دست چپم دریبل می‌زدم. من همیشه با فکر کردن به بسکتبال می‌خوابیدم.

او یک جادوگر است!

جانسن اولین باری که یک ستاره در دبیرستان Everett بود، “Magic” نامیده شد. این لقب را یک نویسنده ورزشی به او داده بود که به تازگی دیده بود که این بازیکن 15 ساله 36 امتیاز، 16 ریباند و 16 اسیست کسب کرده است. (مادر جانسن که یک مسیحی مومن بود، فکر می‌کرد که این لقب “مجیک” به معنای جادو یک کفر است).
به عنوان یک بزرگسال، جانسن Everett را با میانگین 28.8 امتیاز و 16.8 ریباند به رکورد 27 برد_1 باخت و عنوان ایالتی رساند.

جانسن می‌خواست در کالج نزدیک به خانه تحصیل کند، بنابراین در ایالت میشیگان در East Lansing ثبت نام کرد. به عنوان یک دانشجوی سال اولی اعداد قابل توجهی را ثبت کرد (میانگین 17.0 امتیاز، 7.9 ریباند و 7.4 اسیست) Spartans را به به رکورد 25 برد_5 باخت و عنوان Ten Conference title رساند.
جانسن در سال 1979 به عنوان دانشجوی سال دوم All-America، تیمش را به عنوان قهرمانی ملی هدایت کرد و تیم لری برد ایالت ایندیانا را در مورد انتظارترین و پر بیننده‌ترین بازی قهرمانی NCAA که تا به حال انجام شده بود، شکست داد.

جانسن با به انجام رساندن تمام خواسته‌هایش در سطح کالج، دو فصل آخر خود را پشت سر گذاشت و وارد درفت NBA 1979 شد. یوتا جز قراره بود در راند اول او را درفت کند اما آن‌ها سه سال قبل به عنوان غرامت در ترید گیل گودریج، پیک یک درفت خود را به لس آنجلس لیکرز واگذار کرده بود. بنابراین لیکرز جانسن را به عنوان پیک یک درفت انتخاب کرد.

Showtime آغاز می‌شود

تیم به تازگی دستخوش تغییرات بزرگی شده بود: مربی جدید جک مک‌کنی، مالک جدید دکتر باس و هفت چهره جدید در زمین. با هیجان‌انگیزترین بازیکن کالج کشور در جرزی لیکرز، باس امیدوار بود که جمعیت عادی از جای خود بلند شوند و روی پاهای خود باایستند. “Showtime” متولد شد.

طرفدارانی که در اولین بازی جانسن حضور داشتند، شاهد شور و نشاطی بودند که او در طول تمام کریرش نشان می‌داد. پس از یک اسکای هوک بازربیتر از کریم عبدالجبار برای شکست دادن سن دیگو کلیپرز در شب افتتاحیه، جانسن از کوره درفت و به شدت عبدالجبار را در آعوش گرفت به حدی که عبدالجبار به روکی جوان تیمش گفت که این یک بازی حذفی پلی‌اف نیست بلکه 81 بازی دیگر باقی مانده است.

عنوان بهترین روکی سال در آن فصل به لری برد از بوستون سلتیکس رسید. اما قهرمان NBA، لیکرز بود. لیکرز با ثبت 60 برد_22 باخت و با قهرمانی در دیویژن غرب به رکوردی دست یافت که دومین رکورد برتر لیگ است. (پال وست‌هد پس از صدمه جدی مک‌کنی در تصادف با دوچرخه در 14 بازی فصل، به عنوان مربی انتخاب شد.) در 77 بازی، اعداد جانسن منعکس‌کننده روزهای او در ایالت میشیگان بود (میانگین 18.0 امتیاز، 7.7 ریباند و 7.3 اسیست). او پس از الوین هِیز 11 سال قبل، اولین بازیکن روکی بود که در بازی ال استار استارتر بود.

در فینال‌های NBA در سال 1980 مقابل فیلادلفیا سونی‌سیکسرز، عملکرد جانسن در ششمین بازی این سری افسانه‌ای بود. عبدالجبار به دلیل رگ به رگ شدن مچ پا که در طول تلاش 40 امتیازی خود در بازی پنجم متحمل شده بود، از زمین بازی خارج شد.

درخشش در اوج جوانی و  لذت تجربه‌ای که هرگز به دست نیامده بود

جانسن 20 ساله روکی معرکه‌ی لس آنجلسی‌ها، با در نظر گرفتن کریم عبدالجبار در پست سنتر، خیره‌کننده ظاهر شد؛ 42 امتیاز، 15 ریباند، 7 اسیست و 3 توپ‌ربایی، لیکرز را به پیروزی رساند. او اولین روکی تاریخ NBA شد که برنده جایزه MVP فینال می‌شود. این تلاش خیره کننده توانایی عجیب او را در انجام هر کاری که لیکرز برای پیروزی نیاز داشت را نشان داد.

وست‌هد در مصاحبه با لس آنجلس تایمز درباره روکی خارق‌العاده تیمش بیان کرد:

همه ما فکر می‌کردیم که او یک بازیکن ستاره سینماست، اما فهمیدیم که او به سختی فولاد است. این مانند یافتن یک جراح ارتوپد عالی است که بتواند با بولدوزر نیز کار کند.

سال بعد با جانسن و همچنین لیکرز مهربان نبود. در ماه اول، تام برلسن 2’7 فوتی از آتلانتا هاوکس بر روی زانوی چپ مجیک فرود آمد و به دلیل پارگی غضروف، وی 45 بازی را از دست داد. او در زمان بازی‌های لیکرز مقابل هیوستون راکتس در پلی‌اف بازگشت. جانسن تنها فیلدگل 2 از 13 را به ثبت رساند و عملکرد ضعیفی داشت در مجموع راکتس در این دیدار 89_86 پیروز شد و لیکرز حذف شد.

جانسن و لیکرز در فصل 1981/82 بازگشت شکوهمندی داشتند، آن‌ها در دیویژن خود دوباره قهرمان شدند و در فینال NBA در مجموع شش بازی از سد سونی‌سیکسرز عبور کردند و عنوان قهرمانی را تصاحب کردند. مجیک جانسن نیز دومین MVP فینال NBA خود را به کارنامه‌اش اضافه کرد.
البته این فصل زشتی‌هایی نیز داشت؛ در اوایل وست‌هد می‌خواست ساختار افنسیو را به گونه‌ای بازسازی کند که جانسن معتقد بود نقش او را کاهش می‌داد. در حادثه‌ای که به طور گسترده گزارش شده بود، جانسن پس از یک بازی در یوتا در لاکرروم منفجر شد و جنجال به پا کرد. او گفت: “من دیگر نمی‌توانم اینجا بازی کنم. می‌خواهم اینجا را ترک کنم، مرا ترید کنید.” خبرنگاران منتظر سیگنال شوخی جانسن بودند اما او نیامد.

روز بعد وست‌هد اخراج شد و پت رایلی دستیار مربی جایگزین شد. در اولین بازی خانگی رایلی، طرفداران حاضر در Forum، جانسن را در هنگام معارفه هو کردند. در سیاتل هر زمان که توپ را لمس می‌کرد مورد تمسخر قرار می‌گرفت. او در رای‌گیری آل استار هزینه‌ی سنگینی پرداخت و برای تنها بار در طول کریرش به جز فصل مصدومیتش به عنوان بازیکن انتخاب نشد. عملکرد عالی جانسن در پلی‌اف لازم بود تا هیترها را ساکت کند.

در زمین، جانسن با شکوه بود. او در آن فصل دومین عنوان لیدر توپ‌ربایی متوالی خود را به دست آورد و تا پایان دوران حرفه‌ای خود هرگز کمتر از میانگین 17.6 امتیاز، 5.9 ریباند و 10.5 اسیست نداشت.

دو سال بعد از فلپ وست‌هد برای جانسن به صورت انفرادی عالی بود اما برای لیکرز سخت بود. جانسن دو عنوان اول از لیدر اسیست لیگ را به دست آورد و به پیشرفت همه جانبه در بازی خود ادامه داد. با این حال، در فینال NBA فصل 1982/83 در برابر فیلادلفیا، لیکرز نورم نیکسن، جیمز ورثی و باب مک‌ادو به دلیل مصدومیت از دست داد و همین باعث شد تا سونی‌سیکسرز آن‌ها را سوئیپ کند.

در فینال سال 1984، نیکسن رفته بود، عبدالجبار به 40 سالگی رسید و مجیک جانسن یک قرارداد 25 ساله به ارزش 25 میلیون دلاری امضا کرده بود. سری هفت بازی طاقت فرسا مقابل سلتیکس نقطه پایینی در کریر جانسن بود. گاف‌های بازیسازی او در پایان بازی‌های دوم، چهارم و هفتم باعث شکست لیکرز شد.

آغاز دوران سلطنت مجیک در جرزی طلایی و بنفش‌ها

با بهبود عملکرد جانسن در outside، شوتزنی و ثبت رکوردها در اسیست، لیکرز در چهار سال آینده سه عنوان قهرمانی NBA را به دست آورد. اولین مورد از این رشته در سال 1985 در فینال مقابل دشمن دیرینه بوستون بود.
پس از نابودی در بازی اول با نتیجه سنگین 148_114 که به “Memorial Day Massacre” نامگذاری شد، لیکرز در شش بازی به این سری بازگشتند و با پیروزی 111_100 در زمین پارکت گاردن سلتیکس، لیکرز پس از هشت شکست قبلی مقابل سلتیکس برای اولین بار آن‌ها را در فینال شکست داد و قهرمان NBA شد. (زمانی که لیکرز هشت بار عنوان قهرمانی را مقابل سلتیکس از دست داد آن‌ها در ایالت میناپولیس بودند.)

در طول فصل 1986/87، زمانی که عبدالجبار به دلیل عفونت چشم برای مدت کوتاهی از میادین دور بود، جانسن کاری را انجام داد که بیش‌تر می‌گفتند نمی‌تواند انجام دهد: اسکورر بودن. او در بازی مقابل هیوستون 38 امتیاز کسب کرد و سپس در بازی بعد مقابل ساکرامنتو کینگز 46 امتیاز به دست آورد. میانگین 23.9 امتیاز او در این فصل، Career Highs اسکورینگ کریرش بود.

در آن فصل جانسن به عنوان باارزش‌ترین بازیکن لیگ (MVP) انتخاب شد. هشت سال طول کشید و لری برد سه بار این عنوان را کسب کرده بود. جانسن به شدت این جایزه را می‌خواست. قبل از اعلام برنده MVP، مجیک به لس آنجلس تایمز گفته بود:در حال حاضر او سه MVP دارد و من صفر، این من را کمی‌آزار می‌دهد. (او در نهایت در رقابت MVP با برد به تساوی رساند و توانست دو عنوان دیگر را تصاحب کند و برنده 3 MVP فصل عادی شود.)

جانسن سومین MVP فینال NBA خود را در سال 1987 پس از پیروزی در بازی ششم مقابل بوستون به دست آورد. همچنین سالی بود که مجیک جای عبدالجبار را به عنوان لیدر تیم گرفت. در بازی‌های H-O-R-S-E در حین تمرین، این سنتر 40 ساله به شاگرد خود یاد داد که چگونه اسکای هوک شلیک کند. جانسن به سرعت به نسخه دامیننت خود در شوتزنی دست پیدا کرد و در پیروزی 107_106 در گاردن مقابل سلتیکس از این آپشن بازی خود به خوبی بهره برد. این برد لیکرز را به دومین پیروزی فینال مقابل سلتیکس در سه سال گذشته سوق داد.

در سال 1988، در مجموع یک سری سنگین هفت مسابقه‌ای، دیترویت پیستونز را شکست داد تا به اولین تیمی تبدیل شود که بعد از سلتیکس 1968/69 دو بار متوالی قهرمان شده است. دو فصل بعد جانسن به طور میانگین بیش از 20 امتیاز کسب کرد و به دو عنوان دیگر در دیویژن هدایت کرد. در فصل 1988/89، آخرین فصل عبدالجبار، جانسن در فینال‌های NBA از ناحیه همسترینگ آسیب دید و لیکرز توسط تیم جسور پیستونز شکست خورد. سال بعد، لس آنجلس اولین خروج خود را از پلی‌اف در 9 سال گذشته تجربه کرد و در نیمه نهایی کنفرانس به فینیکس سانز باخت.

جانسن در فصل 1990/91 به لیکرز کمک کرد تا رکورد 58 برد_24 باخت را به دست آورد. پس از کنار زدن پورتلند تریل بلیزرز که توسط کلاید درکسلر لیدری می‌شد، لیکرز سفری دیگر به فینال NBA را تجربه کرد. لیکرز در مجموع 5 بازی به شیکاگوی مایکل جردن باخت، اما این نهمین باری بود که جانسن در طول 12 فصل حضورش به فینال NBA رسیده بود.

اتفاقی که ای کاش هرگز پیش نمی‌آمد

قبل از شروع کمپین 1991/92، جانسن با اعلام اینکه آزمایش HIV مثبت شده است، رسما بازنشسته شد و جهان را به شوک فرو برد. او در آن فصل حضور پیروزمندانه‌ای در بازی آل استار داشت، او MVP بازی آل استار را که با پیروزی 153_113 کنفرانس غرب همراه شد را به دست آورد. او همچنین کمپینی را برای ترویج آگاهی درباره ایدز آغاز کرد، تلاشی که به خاطر آن جایزه شهروندی J. Walter Kennedy دریافت کرد.

جانسن در سال 1992 برای تیم رویایی المپیک ایالات متحده آمریکا بازی کرد، کتابی در مورد رابطه جنسی ایمن نوشت، چندین کسب و کار را که به عنوان بازیکن شروع کرده بود اداره کرد، برای NBC به عنوان مفسر تلویزیونی کار کرد و امکان خرید تیم در NBA بررسی کرد. در حالی که 16 بازی تا پایان فصل 1993/94 باقی مانده بود، او جایگزین رندی پیفند به عنوان سرمربی لیکرز شد.

تیم در حال مبارزه برای حضور در پلی‌اف بود که جانسن کنترل را به دست گرفت و لس آنجلس بلافاصله 5 برد متوالی به دست آورد. اما پس از شکست فرنچایز در 5 بازی از 6 بازی بعدی، جانسن اعلام کرد فصل بعد به عنوان سرمربی برنمی‌گردد.

او به آسوشیتدپرس گفت:

می‌خواهم به خانه برگردم. هرگز رویای من مربیگری نبوده است. من می‌خواهم مالک باشم، تاجر باشم. شما باید رویاهای خود را دنبال کنید.

جانسن در ژوئن 1994 به آرزوی خود رسید، زمانی که او سهام لیکرز را خریداری کرد و مالک آن شد.

در سال 1995، جانسن در یک سرمایه‌گذاری تجاری دیگر شرکت کرد و یک زنجیره سینما در محله‌های اقلیت در منطقه لس آنجلس افتتاح کرد، شرکتی که بعدا به شهرهای دیگر راه یافت. او همچنین هنگامی که تیم بسکتبال barnstorming خود را (متشکل از بازیکنان سابق کالج و NBA) به آسیا و استرالیا برد، به سرگرم کردن هواداران در سراسر جهان ادامه داد.

اما او در NBA موفق نبود. پس از حضور در 4 فصل و نیم، او در اواخر فصل 1995/96 بازگشته و 32 بازی آخر فصل عادی را برای لیکرز انجام داد. تا آن زمان او وزن خود را تا 255 پوند افزایش داده بود و به همان اندازه که در گارد بازی می‌کرد، در پاورفوروارد بازی می‌کرد. پس از حذف لیکرز توسط هیوستون راکتس در راند اول پلی‌اف، جانسن بار دیگر بازنشسته شد.

جانسن در 13 فصل، 17,707 امتیاز (میانگین 19.5)، 6,599 ریباند (میانگین 7.2)، 10,141 اسیست (میانگین 11.2) و 1,724 توپ‌ربایی در رتبه نهم برترین توپ‌رباهای تاریخ NBA قرار گرفت. او همچنین رکورددار اسیست در بازی‌های آل استار (127 اسیست) و 10 اسیست سه امتیازی است.

در فصل 1996/97، جانسن در تیم منتخب NBA’s 50th Anniversary All-Time Team انتخاب شد. در سال 2002، او به تالار مشاهیر بسکتبال یادبود نیسمیت معرفی شد.

آیا او بهترین بازیکن زمان خود بود؟ یکی دیگر از بزرگان تاریخ اینطور فکر می کند.

لری برد در مصاحبه با شیکاگو سان تایمز گفت:

مجیک یک سر و شانه از همه بالاتر است. من هرگز کسی را به خوبی او ندیده‌ام.

در اوایل فوریه 2014، جانسن در خرید لس آنجلس اسپارکس WNBA با مالک لس آنجلس داجرز، مارک آر. والتر و سایر سرمایه‌گذاران محلی مشارکت داشت. این تیم در سال 2016 عنوان قهرمانی را به دست آورد، در فینال WNBA در سال 2017 شکست خورد و از زمانی که جانسن نقش خود را با اسپارکس بازی کرد، هر فصل در پلی‌اف حضور داشتند.

در 21 فوریه 2017، لیکرز جانسن را به عنوان رئیس عملیات بسکتبال خود انتخاب کرد. قبل از آخرین بازی لس آنجلس لیکرز در فصل 2018/19، مجیک جانسن با کناره‌گیری از سمت خود، تیم و دنیای NBA را شگفت‌زده کرد. در حالی که او دیگر آن نقش را برای لیکرز ایفا نمی‌کند، جانسن دارای منافع تجاری پر رونق بسیاری همراه با سهام مالکیت در لس آنجلس داجرز و لس آنجلس گلکسی (MLS) است.