(دبالدربال)_ زانوی راست به سمت آسمان بلند می‌شود و پای چپ به زمین ضربه می‌زند و درک نویتزکی را بر فراز مدافع شناور می‌کند و همزمان از او دور می‌کند، سپس توپ به شکلی خارق‌العاده وارد سبد می‌شود. حرکت فیدوی تک پا به دریک کمک کند تا او به کریم عبدالجبار، کارل مالون، مایکل جردن، کوبی برایانت و لبران جیمز بپیوندد و جزو بازیکنان 30,000 امتیازی تاریخ NBA جاودانه شود.
شما هرگز نمی‌توانید حرکت او را پیش بینی کنید. این حرکت ممکن است پس از یک چرخش یا درایو و یک جامپ ساده انجام شود، اما چیزی که می‌توانید پیش بینی کنید وقتی او این حرکت را انجام داد مطمئن باشید توپ وارد سبد خواهد شد!
“signature shot” درک نویتزکی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین و پرتقلیدترین حرکات در تاریخ NBA یاد می‌شود.
حرکت دریک امروزه توسط بازیکنان بزرگی همچون کوبی برایانت، لبران جیمز، لوکا دانچیچ، کوین دورنت، کلی تامپسن، جوئل امبید، کارل آنتونی تاونز، لمارکوس آلدریج، یانیس آنته‌توکومپو و راسل وستبروک انجام می‌شود این اسامی به خوبی از حرکت “فیدوی تک پا” استفاده می‌کنند و زمانی که این حرکت به درستی انجام شود تقریبا غیرقابل توقف است.
درک نویترکی به مدت 21 سال از این حرکت برای ضربه زدن به مدافعین استفاده کرد و به اولین بازیکن اروپایی تاریخ NBA تبدیل شد که جایزه با ارزش‌ترین بازیکن فصل (MVP) را دریافت (فصل 2006/2007) کرده است.
همه‌ی ما لوگوی “Jumpman” مایکل جردن و همچنین لوگو “NBA” جری وست را می‌شناسیم. اما حرکت “signature shot ” یک نماد جدید در بسکتبال ان بی ای است و در سال 2019 نیز در استادیوم خانگی دالاس این لوگو نقش بسته شد.
درک نویتزکی دوازده حضور در All-NBA، چهارده حضور در بازی آل استار، یک قهرمانی NBA، یک عنوان MVP فینال NBA، یک عنوان MVP فصل کسب کرد و انقلابی جدید را در پست فوروارد ایجاد کرد.
با کمال تعجب، نویتزکی در سال 1999، به عنوان یک روکی 20 ساله، با دن نلسون سرمربی و جنرال منیجر سابق دالاس موریکس در مورد کناره گیری از این تیم تماس گرفت.
نلسون در مصاحبه با Fort Worth Star-Telegram، گفت:
هرگز فراموش نمی‌کنم که او نزد من آمد و گفت: فکر می‌کنم می‌خواهم به خانه برگردم.
خوشبختانه این اتفاق رخ نداد و او دو دهه در اتحادیه ملی بسکتبال به میدان رفت و جاودانه شد.
در درفت NBA سال 1998 میلواکی باکس، درک نویتزکی را به عنوان پیک ششم درفت دریافت کرد اما آن‌ها جوان آلمانی را به دالاس موریکس ترید کردند. دن نلسون و تیمش قبل از این فصل با رکورد 62 باخت و 20 برد از صعود به پلی‌اف بازماندند، در حالی که آن‌ها می‌دانستند که نویتزکی هفت فوتی همان فورواردی است که می‌تواند یک انقلاب عظیم را در این فرنچایز ایجاد کند.
درک نویتزکی به عنوان یک جوان تازه کار در NBA، میانگین شوت %40.5 و میانگین شوت عمیق %20.6 با میانگین 8.2 امتیاز به ثبت رساند. وی در تلاش بود تا با بالا بردن توان فیزیکی به همراه مهارت‌ها با شرایط NBA تطبیق پیدا کند. نویتزکی پیس از آمدن به اتحادیه ملی بسکتبال، چهار فصل در بوندس‌لیگا دو آلمان بازی کرده بود و اکنون شرایط برای درخشش در NBA مهیا شده بود.
دن نلسون از نویتزکی به عنوان پاورفوروارد استفاده می‌کرد اما حریفان به این جوان آلمانی هنوز چندان اجازه درخشیدن نمی‌دادند و او هنوز با استانداردهای لیگ هماهنگی پیدا نکرده بود. حتی تلفظ نام او در ابتدا برای گزارشگران بازی‌های دشوار بود و آن‌ها تلاش می‌کردند تا بدون اشتباه او را نام ببرند.
اما به زودی تمامی چیزها درباره او تغییر خواهد کرد. چیزی که هیچکس جز دن نلسون در آن زمان نمی‌دانست این بود که دریک نویتزکی به یکی از اولین چهره‌های stretch-fours لیگ تبدیل خواهد شد. نقشی که او را به یک فوروارد بی‌رقیب در شوتزنی در لیگ تبدیل می‌کرد. نلسون می‌دانست که اکثر مربیان لیگ از بیگ‌من‌ها درون منطقه رنگی استفاده می‌کنند بنابراین او تصمیم گرفت تا از توانایی‌های درک در خارج از منطقه رنگی استفاده کند. نلسون اعتقاد داشت با بالا رفتن تجربه درک او بر بازی درون منطقه رنگی نیز مسلط خواهد شد.
دن نلسون مبتکر سبک اسمال بال در لیگ بود، تاکتیکی که اکنون در لیگ بسکتبال NBA به شکل فراوانی استفاده می‌شود. او نویتزکی را در پست پاورفوروارد استفاده می‌کرد و تیم حریف مجبور بود تا یک بیگ من را مامور مهار او قرار دهد و حالا اینجا بود که پاورفوروارد ژرمنی باید از مهارت‌های خود در خارج از منطقه رنگی استفاده می‌کرد و با شوت‌های مرگبار خود حریف را به زانو در می‌آورد.
نویتزکی پس از اسکاتی پیپن، بیش‌ترین توانایی تهاجمی و پاسوری را به عنوان یک فوروارد در لیگ NBA داشت او بعد تبدیل به یک ریباندر قوی نیز شد. دریک از یک خانواده کاملا ورزشی رشد کرده بود؛ پدرش، یورگ ورنر، نماینده آلمان به عنوان یک بازیکن بین المللی در هندبال بود، در حالی که مادرش، هلگا، بسکتبال حرفه‌ای بازی می‌کرد.
در سومین فصل حضورش در NBA، درک نویتزکی شروع به مقایسه شدن با لری برد بازیکن افسانه‌ای بوستون سلتیکس قرار گرفت، پس از اینکه در سال 1990 دالاس موریکس را به اولین پلی‌اف رساند.
البته ظهور نویتزکی مدت‌ها پیش آغاز شد و اخلاق حرفه‌ای او باعث شد تا این روند تسریع شود.
نویتزکی ابتدا در نوجوانی در زادگاهش وورتسبورگ آلمان بسکتبال را آغاز کرد و در نهایت به تیم حرفه‌ای شهر خود پیوست. زمانی که نویتزکی 19 ساله شد، تیم‌هایی از کالج و NBA به دقت بازی او را دنبال می‌کردند. این به لطف یک عملکرد درخشان در ورزشگاه آلاموا در سن آنتونیو در سال 1998 ایجاد شد.
نویتزکی یک هفته قبل از آن نمایش افسانه‌ای در سن آنتونیو برای تمرین از آلمان به دالاس آمد. او به سرعت روی نلسون و پسرش، دنی، که در آن زمان دستیار موریکس و همچنین دستیار تیم بین المللی بود، تاثیر گذاشت.
تنها پس از چند تمرین، نلسون‌ها متوجه شدند که او چه پتانسیل بی‌نظیری دارد و سعی کردند به هر قیمتی شده او در درفت به دست بیاورند حتی تصمیم گرفتند تا در بازی‌های نایک هوپ تعیین شده بود او زیاد بازی نکند تا در دید سایرین قرار نگیرد.
نویتزکی با به دست آوردن 33 امتیاز و 14 ریباند در پیروزی 104-99 تیم بین المللی، همه حاضران را به جز نلسون‌ها شوکه کرد. این عملکرد برای همیشه زندگی نویتزکی را تغییر داد، و او را برای تبدیل شدن به شماره 9 پیک درفت سال 1998 کمک کرد.
اما سازگاری با زندگی روزمره در آمریکا و همچنین قوانین سخت‌گیرانه‌ی لیگ NBA برای بازیکنان بزرگسال چیزی نبود که درک جوان بتواند به راحتی با آن کنار بیاد و دوری از والدین نیز باعث شده بود تا او با چالشی سخت روبرو شد.
اینجاست که مهارت‌های افسانه‌ای نویتزکی در حال نمایان شدن بود؛ در فصل دوم، میانگین امتیازات خود را به دو برابر افزایش داد (17.5 امتیاز در هر بازی) و در سال سوم این میانگین به 21.8 رسید.
درک نویتزکی تمام 21 فصل حضورش در NBA را با دالاس موریکس سپری کرد. که این رکورد به عنوان بیش‌ترین سال حضور در تاریخ یک فرنچایز می‌باشد او معنای لایلتی را با بالاترین میزان وفاداری ثابت کرد. او به موریکس کمک کرد تا 15 فصل به پلی‌اف ان بی ای راه یابند و تنها قهرمانی تاریخ آن‌ها تا به امروز را در NBA رقم بزند.
با نمایش‌های خیره کننده نویتزکی بود که سایر فرنچایزهای NBA به تکاپو افتادند تا به جستجوی بازیکنان مستعد بین المللی بپردازند و مسیر اروپایی‌ها به اتحادیه ملی بسکتبال هموارتر از همیشه شد.
درک نویتزکی با موهای طلایی و بلند یک استایل خاص را به لیگ ان بی ای هدیه داده بود. او در بازی پنجم فینال کنفرانس غرب (2006) مقابل فینیکس سانز 50 امتیاز را به ثبت رساند و یک رکوردی خارق‌العاده در تاریخ فرنچایز موریکس را بر جا گذاشت. این بیش‌ترین امتیاز درک نویتزکی در پلی‌اف NBA بود،اما مهم‌تر از همه این پیروزی باعث شد تا دالاس در فاصله یک برد تا رسیدن به اولین فینال NBA خود قرار بگیرد.
نویتزکی در بازی پنجم در طول 43 دقیقه‌ای که به میدان رفت دائما حریف را آزار داد. دالاس در فاصله 3:27 کوارتر سوم هفت امتیاز از فینیکس عقب افتاد. اما نویتزکی با عملکردی شگفت انگیز توانست یک ران 12 بر 2 به سود دالاسی‌ها پیش بیندازد و در کوارتر چهارم دالاس با نتیجه 22 بر 20 پیروز شد که 15 امتیاز دالاس به صورت متوالی توسط نویتزکی به ثبت رسید.
آماری که او در مقابل فینکیس به ثبت رسید فقط در بازی‌های NBA2K دیده می‌شود. %53.8 فیلدگل (14 از 26)، %83.5 پرتاب سه امتیازی (5 از 6) و %94.5 پرتاب آزاد (17 از 18).
بازیکنان ویژه می‌دانند که چگونه بدون در نظر گرفتن سن، افت فیزیکی یا خستگی، وقتی زمانی چیزی برای موفقیت فرا برسد باید آن را به دست بیاورند. این همان چیزی است که از نویتزکی در در فینال کنفرانس غرب سال 2011 دیدیم. او مسیر رسیدن به اولین قهرمانی NBA را برای دالاسی‌ها هموار کرد و برای همیشه نام خودش را در تاریخ NBA بر بلندترین قله با شایستگی کامل ثبت کرد.
تا سال 2011، اسکورینگ دریک برای دو سال متوالی در حال کاهش بود. اما او در 32 سالگی (سال 2011) سخت‌ترین کارها را به بهترین شکل ممکن انجام داد. با این حال، احساس نا آرامی وجود داشت. از فصل سوم نویتزکی در NBA، پنجاه بازی یا بیش‌تر را برای 11 فصل متوالی دالاس با برد پشت سر گذاشت اما هنوز زمان رسیدن حلقه فرا نرسیده بود. از زمان رسیدن به فینال ان بی ای در سال 2006، موریکس تا سال 2011 فقط یک سری پلی‌اف را برنده شده بود. بنابراین احساس‌ها بر این بود که دالاس باز هم با ناکامی روبرو خواهد شد. ریک کارلایل مربی وقت دالاس درباره قهرمانی سال 2011 گفت:
فرصت طلب بودن ممکن است بزرگ‌ترین ویژگی این تیم بوده باشد.
نویتزکی در فینال کنفرانس غرب فصل 2010/11، مقابل اوکلاهاما سیتی تاندر قرار گرفت تیم جوانی که توسط کوین دورنت که در آن زمان دو اسکورینگ چمپیون لیگ را به دست آورده بود رهبری می‌شد همچنین راسل وستبروک و جیمز هاردن نیز دیگر اعضای OKC بودند. اما تسلط کامل دیرک نویتزکی در پلی‌اف سال 2011 باعث شد تا دالاس موریکس تمام تیم‌ها را قلع و قمع کند. آن‌ها در نیمه نهایی کنفراس غرب لیکرز را جارو کردند (4 برد متوالی سری) و در فینال کنفرانس نیز OKC را از هم شکافتند و در مجموع سری با نتیجه 4 بر 1 با اقتدار تمام راهی فینال NBA شدند.
نویتزکی در بازی چهارم و پنجم فینال کنفرانس غرب (2010/11) بهترین عملکردهای خود را بر جا گذاشت؛ دالاس که توسط فوق ستاره آلمانی هدایت می‌شد در بازی چهارم 15 امتیاز از حریف عقب افتاد اما درخشش نویتزکی و کسب 40 امتیاز او باعث شد تا برد برای آن‌ها رقم زده شود. در بازی پنجم؛ در کوارتر چهارم نویتزکی 9 امتیاز را به دست آورد (از مجموع 26 امتیاز) و یک سه امتیازی معرکه را در فاصله 1:15 مانده تا پایان بازی وارد سبد کرد و قهرمانی کنفرانس غرب موریکس به دست آمد.
نویتزکی فصل عادی 2010/11 را با میانگین 23.0 امتیاز از %51.0 فیلدگل به دست آورد. اما عملکرد او در پلی‌اف افزایش یافت و میانگین 32.2 امتیاز را با میانگین 40 دقیقه بازی ثبت کرد و فیلدگل %55.7 را در پلی‌اف رقم زد.
بازیکنان بزرگ هرگز به تنهایی به اوج این حرفه نمی‌رسند. بنابراین، هنگامی که نویتزکی برای اولین بار به عنوان یک روکی در حال یادگیری بازی NBA بود به دیوار سختی برخورد کرد و فهمید که شماره چه کسی را می‌پوشد.
نویتزکی اولین بار درسال 1994 در جریان یک بازی جوانان با هولگر گشویندنر آشنا شد، فیزیکدان و کاپیتان سابق تیم ملی آلمان. گشویندنر به نویتزکی پیشنهاد داد که زیر نظر او تمرینات بسکتبالش را ادامه دهد و دریک موافقت کرد. گشویندنر به خوبی مهارت‌های درک را پرورش داد و زمانی که او به عضویت تیم دالاس موریکس در آمد سریعا با او تماس گرفت و خواست تا وی سریعا راهی دالاس شود.
گشویندنر که به دلیل تمرینات و روش‌های مربیگری غیر متعارف خود شناخته شده است، از اردوهای بسکتبال خود در آلمان به عنوان “موسسه مزخرفات کاربردی” یاد می‌کند. با این حال، به طور جدی، تاکتیک‌های گشویندنر کار می‌کرد. او با توجه به سابقه خود به عنوان یک فیزیکدان، زمانی که برای اولین بار در آلمان با نویتزکی شروع به کار کرد، فرمول‌هایی را برای تعیین قوس و نقطه رهاسازی بهینه برای جامپ شات‌ها بر اساس قد و طول بازوی بازیکن توسعه داد.
هولگر گشویندنر روش‌های تمرینی عجیب دیگری نیز ابداع کرد، مانند اینکه نویتزکی یک توپ را از روی یک پا رد کند و پس از لانچ‌های عمیق و اسکات‌های سنگین، شوتزنی را تمرین کند. تمرینات نامتعارف به حمل توپ نیز کشیده شد، جایی که نویتزکی یاد گرفت که به صورت ریتمیک حرکت کند و با موسیقی‌هایی که پخش می‌شد حرکت کند و دریبل بزند. همچنین شمشیر بازی و ژیمناستیک نیز به تمرینات دریک اضافه شد.
این پکیج تمرینی عجیب و غریب باعث شد تا درک نویتزکی به بهترین شکل ممکن در شوتزنی پیشرفت کند و در تایمینگ پرتاب‌ها در موقعیت‌های مختلف نیز به یک الگوی بی‌بدیل در دنیای بسکتبال تبدیل شود. دریک درباره تمرینات هولگر گشویندنر گفت:
very old-school.
اگر بخواهید بدانید چگونه بدن درک نویتزکی توانست 21 سال را در NBA دوام بیاورد آن هم لیگی که به شدیدترین مصدومیت‌ها و بدترین برخوردها معروف است. جواب آن فقط رفتار حرفه‌ای درک نویتزکی و تمرینات خاص هولگر گشویندنر بود که توانست او را به یک مرد خستگی ناپذیر تبدیل کند. هولگر نه تنها مربی بلکه یک دوست واقعی برای نویتزکی بود و توانست سطح مهارت‌های بدنی و فنی او را به بالاترین میزان خود برساند.
نویتزکی با نزدیک شدن به تولد 33 سالگی خود، سرانجام به فینال NBA بازگشت، جایی که او و دالاس موریکس با دشمنی قدیمی یعنی میامی هیت روبرو شدند که پنج سال قبل آن‌ها را در فینال شکست داده بود. اما این تیم میامی هیت نسبت به سال 2006 که توسط دوین وید رهبری می‌شد متفاوت بود. این تیم توسط سه هیولا لبران جیمز، دوین وید و کریس باش مجهز شده بود تا در اولین فصل تشکیل این BIG3 آن‌ها فاتح NBA شوند.
البته درک نویتزکی در این فینال (2011) هیچگونه ترسی به دل خود راه نداد و در مجموع سری با نتیجه کوبنده 4 بر 2 میامی هیت را در هم شکست و اولین قهرمانی خود و فرنچایز موریکس را به ثبت رساند. نقطه اوج دریک در این سری مربوط به بازی چهارم و پنجم می‌شود؛ جایی که دریک در بازی چهارم دچار تب و آنفلونزا شد اما باز هم به مبارزه ادامه داد و با 21 امتیازی که به دست آورد کمک کرد تا دالاس فاتح بازی شود. در بازی پنجم نیز 29 امتیاز نویتزکی موجبات اولین قهرمانی موریکس را فراهم کرد و در پایان بازی نیز به عنوان MVP فینال NBA انتخاب شد.
درک نویتزکی در سال 2019 به عنوان پنجمین امتیازآور برتر تاریخ NBA بازنشسته شد؛ 31,560 امتیاز او بیش‌ترین امتیازی است که یک بازیکن بین المللی در تاریخ اتحادیه ملی بسکتبال ثبت کرده است. از هفت بازیکنی که حداقل 30,000 امتیاز ثبت کرده‌اند فقط دریک نویتزکی، لبران جیمز و کریم عبدالجبار توانسته‌اند به رکورد 10,000 ریباند، 3000 اسیست، 1000 توپ‌ربایی و 1000 بلاک دست یابند.
نویتزکی که فقط برای دالاس موریکس در NBA بازی کرد، رکوردهای شگفت انگیزی مثل: 11,489 ریباند، 1982 پرتاب سه امتیازی، 1281 بلاک، 11,281 فیلدگل موفق و 1522 بازی را رقم زده است. پس منطقی است که مجسمه او در بیرون از امریکن ایرلاینز سنتر ساخته شده باشد و پیراهن او برای همیشه در این فرنچایز بازنشسته شده باشد. درک نویتزکی در یکی از مصاحبه‌هایش درباره رفتن به استادیوم خانگی دالاس موریکس گفت:
وقتی در مسیر رسیدن به استادیوم بودم و مجسمه خودم را دیدم برای شگفت انگیز بود همینطور اینکه پیراهن بر فراز استادیوم آویخته شده است این‌ها واقعا برای من سورئال هستند. من تمام کارهایی که در اینجا انجام داده‌ام و اینکه چه تعدادی از مردم به من کمک کردند تا به این نقطه برسم بسیار افتخار می‌کنم.
چه یک دانک باشد، چه یک فدوی تک پا، یا یکی از 1982 پرتاب 3 امتیازی او، وقتی صحبت از بهترین بازی‌های درک نویتزکی به میان می‌آید، انتخاب یک بازی مورد علاقه دشوار است. ما فقط به شما اجازه می‌دهیم که خودتان انتخاب کنید. بنشینید و از این نگاه نهایی به افسانه آلمانی، درک نویتزکی لذت ببرید.
