(دبالدربال)_ بیل لمبیر یکی از بدنام‌ترین بازیکنانی است که تا کنون در بسکتبال NBA بازی کرده است. ضربات آرنج او به حریفان و خطاهای خشنی که او در دوران بازی‌اش انجام می‌داد واقعا غیرقابل وصف است! لمبیر القاب زیادی مانند “شاهزاده تاریکی”، “اوباش خیابانی”، “قاتل” و “ناهنجار” در NBA داشته است و تمامی این القاب به خوبی نحوه بازی او را معنا می‌کنند.
در 14 فصل درگیری و زد و خورد در NBA، لمبیر ضعف پرش و پاهای کند خود را با تبدیل شدن به یک یک مرد عضلانی و خشن جبران کرد. او در اکثر بازی‌های با محافظ صورت بازی می‌کرد چرا که درگیری‌های او در زمین هیچگاه تمامی نداشت. حتی ستارگانی بزرگانی همچون رابرت پریش، باب لنیر، لری برد و چارلز بارکلی سابقه درگیرهای زیادی با لمبیر داشته‌اند و حتی لری برد در مصاحبه با Sports Illustrated گفت:
ما از او متنفر بودیم و دوستش نداشتیم.
فلاپ یکی از ویژگی‌های اصیل لمبیر بود او به محضی که با بازیکن حریف برخورد می‌کرد سریعا خودش را به زمین می‌انداخت تا خطا بگیرد.
با این وجود، لمبیر یکی از بهترین سنترهای لیگ از اوایل دهه 1980 تا اوایل دهه 1990 بود. در 12 فصل حضور در دیترویت پیستونز، لمبیر تبدیل به لیدر آن‌ها در تعداد ریباند و تعداد بازی شد. او با سبک بازی شرورانه خود “بد بویز” را به دو قهرمانی متوالی NBA رساند. لمبیر 4 تجربه حضور در آل استار را دارد همچنین وی نوزدهمین بازیکن تاریخ NBA شد که به رکورد 10,000 امتیاز و 10,000 ریباند می‌رسد. لمبیر در ریباندهای دفاعی معرکه بود و به خوبی می‌توانست توپ را در سخت‌ترین شرایط مچ‌اپ با بازیکنانی فیزیکی از آن خود کند. او در پرتاب آزاد هم بسیار متبحر بود. وی علی‌رغم، جراحات سنگین در دوران حرفه‌ای‌اش مردی آهنین بود. 685 بازی متوالی او جز طولانی‌ترین رکوردهای بازی متوالی در تاریخ لیگ NBA است.
لمبیر یک بار در مصاحبه با Sports Illustrated گفت:
من دعوا نمی‌کنم، اما زمانی که آشفته شوم دیگر قابل مهار شدن نیستم!
آیزیا تامس هم‌تیمی و دوست دیرینه بیل لمبیر در مصاحبه با Detroit News بیان کرد:
من نمی‌گویم هواداران از او متنفر هستند. اما آن‌ها او را دوست ندارند. این یک رابطه عشق و نفرت است. راستش را بگویم، اگر بیل را نمی‌شناختم، هرگز از او خوشم نمی‌آمد.
بیل لمبیر در کلارندون هیلز شیکاگو بزرگ شد. او در کودکی، علاقه زیادی به سبد بسکتبال داشت. وی در دوران تحصیلی در دبیرستان اکثرا با دوستانش درگیر می‌شد و همان شخصیت سرکش خودش را همچنان ادامه داد و در ترم اول دانشگاه نوتر دام مردود شد و مجبور شد دو ترم در یک کالج فنی شرکت کند تا دوباره نمرات لازم را به دست آورد.
بیل لمبیر در درفت سال 1979 چندان درفت آینده‌داری به چشم نمی‌آمد. وی به عنوان پیک 65 درفت راهی کلیولند کاوالیرز شد. کاوالیرز در مورد مهارت‌های لمبیر به قدری دو گانگی داشتند که تا اواسط آگوست به او پیشنهاد قرارداد ندادند. در آن زمان، او موافقت کرده بود که برای پینتی ایناکس برشا ایتالیا بازی کند. او در تنها فصل حضورش در اروپا با میانگین 21.1 امتیاز و 12.5 ریباند بازی کرد. بیل لمبیر پس از آن به ایالت متحده آمریکا بازگشت، در فصل 1980/81 همراه با کلیولند کاوالیرز فصل خوبی را سپری کرد و سپس در سال 1982 به همراه کنی بار در ازای فیل هابرد، پل موکسکی و دو پیک درفت به دیترویت پیستونز ترید شدند.
لمبیر در فصل 1985/86، با میانگین 13.1 ریباند به عنوان لیدر ریباند لیگ انتخاب شد و به 5 سال متوالی برنده شدن موزس مالون در این فاکتور آماری پایان داد. لمبیر بیش‌ترین ریباندهای دفاعی را کسب می‌کرد و از سال 1982 تا 1990، هیچکس به اندازه او ریباند دفاعی ثبت نکرده بود.
دیترویت پیستونز با انبوهی از از ستارگان که در فصل 1987/88 گرد هم آمده بودند، به فینال NBA رسیدند. آن‌ها در یک سری هفت مسابقه‌ای مغلوب لس آنجلس لیکرز شدند. این فینال یک جنگ بسکتبالی میان لس آنجلسی‌ها و بد بویز بود و سهم بیل لمبیر مثل همیشه از بقیه بیش‌تر بود.
پیستونز پس از این فصل (1987/88)، موفق شد تا دو قهرمانی متوالی NBA را در سال 1989 و 1990 رقم بزند. دو قهرمانی متوالی آن‌ها فرنچایز پیستونز را تبدیل به دومین فرنچایز از زمان (بوستون سلتیکس 1969 و 1968 / دو قهرمانی متوالی لیگ) تبدیل کرد که دبل قهرمانی را کسب کرده‌اند. لمبیر در فینال مقابل پورتلند تریل بلیزرز (بازی دوم) شش پرتاب سه امتیازی را به ثبت رساند و رکوردار NBA در فینال شد.
با پیر شدن لمبیر و آیزیا تامس و ترک تیم توسط دیگر ستاره‌ها، دیترویت در اوایل دهه 1990 جای خود را به قوی‌ترین تیم آینده لیگ یعنی شیکاگو بولز با مایکل جردن داد. دیترویت و شیکاگو بولز یکی از خشن‌ترین و وحشیانه‌ترین رقابت‌های تاریخ NBA در آن زمان را رقم زده بود.
عوارض مصدومیت‌های ناشی از درگیری‌های دوران حرفه‌ای بیل لمبیر با بالا رفتن سن آغاز شد؛ او در 36 سالگی با دردهایی شدید در ناحیه کمر و زانو روبرو شد و کریر او در فصل 1993/94 پس از 11 سال حضور در NBA خاتمه یافت. با بازنشستگی او به طرز باورنکردنی بازیکنان لیگ اظهار خوشحالی کردند. هورس گرانت دشمن سابق او در شیکاگو بولز در مصاحبه با Detroit Free Press درباره بازنشستگی لمبیر گفت:
امشب یک مهمانی بزرگ در خانه من برگزار خواهد شد و همه دعوت شده‌اند.
بیل لمبیر با 9,430 ریباند و 937 بازی برای دیترویت پیستونز به عنوان رکوردار این فرنچایز را ترک کرد (البته رکورد او بعدها توسط آیزیا تامس شکسته شد). در شش فوریه 1995، در مراسمی ویژه فرنچایز دیترویت برای همیشه شماره 40 او را بازنشسته کرد.
در اواخر دوران حرفه‌ای لمبیر با سوالی موجه شد مبنی بر اینکه دوست دارد به عنوان یک بازیکن به چه چیزی برسد. وی به Sports Illustrated گفت:
در پست سنتر من مثل کریم عبدالجبار یا موزس مالون نیستم، اما در تلاشم تا بهترین باشم.
بلافاصله بعد از بازنشستگی، او وارد بیزنس شد و رئیس کمپانی Laimbeer Packaging Corp شد. سپس او به عنوان مربی WNBA’s Detroit Shock به بسکتبال برگشت و این تیم را به قهرمانی در سال‌های 2003 و 2006 و 2008 رساند و در سال 2009 به عنوان کمک مربی به مینسوتا تیمبرولوز پیوست و سال 2011 نیز از این فرنچایز کنار گذاشته شد.
بیل لمبیر سال 2012 یک بار دیگر به لیگ WNBA بازگشت و به عنوان مربی و جنرال منیجر نیویورک لیبرتی مشغول به کار شد و از 2013 تا 2017 در این سمت باقی ماند. وی سال 2018 لیبرتی را به مقصد لاس‌وگاس اسس ترک کرد و آنجا دوران مربیگری خود را تا سال 2021 ادامه داد.
لمبیر در دوران مربیگری در WNBA سه قهرمانی را کسب کرد و دو بار در سال‌های 2003 و 2015 به عنوان مربی سال انتخاب شد.
