(دبالدربال)_ تیم ملی بسکتبال ایالات متحده آمریکا دیگر تنها قدرتمندترین نیروی بسکتبال بین المللی نیست.
- جام جهانی بسکتبال 2023، پایانی شرم آور برای تیم ملی آمریکا داشت
- سوالات عمده‌ای برای المپیک 2024 مطرح شده است
- تیم‌های بین المللی در زمانی که آمریکا قدرتمند باشد، موفق نمی‌شوند
پس از جام جهانی 2023 بسکتبال فاجعه بار، انتقاداتی که تیم ملی بسکتبال ایالات متحده آمریکا را تهدید می‌کند بسیار گسترده است. انتقاد اصلی به این تیم این مورد بود که چرا آمریکا تیم C (تیم چهارم) خود را بدون هیچ ستاره شناخته شده‌ای که تجربه‌ی بین المللی ندارد راهی این مسابقات کرده است. واضح است که این تیم برای شکست دادن تیم‌های بین المللی مطرحی مانند آلمان، صربستان و کانادا کافی نبود.
اولین هشدار خطر شکست مهم مقابل لیتوانی در مرحله گروهی با نتیجه 110_104 بود، کسب 110 امتیاز از سوی لیتوانی نشان دهنده‌ی عمق فاجعه در دفاع USA بود. در دیدار یک چهارم نهایی نیز شاگردان استیو کر با نتیجه 113_111 به آلمان باختند و در رده بندی نیز با نتیجه 127_118 مغلوب کانادای تحت رهبری شی گیلجس الکساندر شد.
در حالی که این نتایج از نظر امتیازات تکان دهنده بود، سوالات اساسی در مورد المپیک آینده (2024) وجود دارد. درست است که آمریکایی‌ها می‌توانند نسخه‌ای از تیم رویایی را با بازیکنان فوق ستاره ارائه دهند، اما این بدان معنا نیست که بقیه جهان می‌ترسند. در واقع، هیچکس دیگر از ایالت متحده آمریکا نمی‌ترسد.
در چهار المپیک گذشته، آمریکا هرگز همه‌ی تیم‌ها را سوئیپ نکرده است. در سال 2008، آمریکا به کوبی برایانت نیاز داشت تا بتواند در فینال با تیم سرسخت اسپانیا کنار بیاید، چرا که در این بازی دو تیم پا به پای هم پیش رفتند و در نهایت آمریکا با نتیجه 118_107 برنده شد. در سال 2012، USA به لبران جیمز، کوین دورنت و کوبی برایانت نیاز داشت تا بتواند با اختلاف 7 امتیاز اسپانیا را در فینال شکست دهد. تمامی این بردها با هیچ وجه با اختلاف امتیاز انفجاری همراه نبوده است.
در دو المپیک بعدی، در سال‌های 2016 و 2020، کوین دورنت مجبور شد تا آمریکا را به قهرمانی برساند. بدون شک بدون حضور KD، آمریکا بعید بود چنین عنوانی را کسب کند. نیاز به یک بازیکن یا بازیکنان خاص برای کسب مدال طلا نشانه خوبی نیست، به خصوص که در دو تورنمنت اخیر FIBA با فاجعه‌ای برای آمریکایی‌ها به پایان رسیده است.
هیچکس در عرصه بین المللی بسکتبال دیگر از ایالات متحده آمریکا نمی‌ترسد و این واقعا شرم آور است به دلایل مختلفی که در ادامه به آن‌ها پرداخته خواهد شد. با طرفداران NBA دست و پنجه نرم کنید، زیرا بسکتبال در حال حاضر واقعا یک ورزش جهانی است.
دیگر دفاع عالی در NBA وجود ندارد
یکی از عوامل کلیدی که در تغییر عامل ترس ایالات متحده آمریکا نقش دارد، به حاشیه رانده شدن دفاع در NBA است که دامیننت بازیکنان آمریکایی در صحنه بین المللی را به طور فزاینده‌ای دشوار کرده است. از این گذشته، NBA که اغلب لیگ برتر بسکتبال در جهان به حساب می‌آید، روندهایی را برای این ورزش در سطح جهانی تعیین می‌کند. در طول چند دهه گذشته، تغییر محسوسی در سبک بازی لیگ وجود داشته است. تیم‌ها افنسیو را به دفاع ترجیح می‌دهند، با تمرکز بر شوت سه امتیازی، سرعت بالا در ترانزیشن‌ها و کسب امتیازات بالا. این تکامل مجموعه مهارت‌ها و ذهنیت بازیکنان آمریکا را شکل داده است.
استعدادهای بسکتبال در آمریکا با تاکید بر اسکورینگ و مهارت‌های افنسیو فردی پرورش داده می‌شوند. در حالی که این رویکرد بازیکنان تهاجمی فوق العاده ماهری تولید کرده است، اما اغلب به قیمت از دست رفتن مهارت‌های دفاعی تمام می‌شود. بازیکنان تشویق می‌شوند که در موقعیت‌های تهاجمی برتر باشند، اما اهمیت دفاع تیمی اغلب نادیده گرفته می‌شود.
بر خلاف تیم‌های بین المللی که اغلب بازیکنانی دارند که در دفاع تخصص دارند و می‌توانند ستاره‌های حریف را خاموش کنند، تیم ایالات متحده آمریکا در این بخش کمبود داشته است. تمرکز NBA بر افنسیو به این معنی است که بازیکنان آمریکایی به ندرت به دلیل قدرت دفاعی خود مورد تحسین قرار می‌گیرند. در نتیجه، تیم آمریکا در لاین‌اپ خود از بازیکنانی استفاده می‌کند که فاقد توانایی‌های تخصصی دفاعی هستند.
در نتیجه، بازیکنان بین المللی با این تغییر در چشم انداز بسکتبال سازگار شده‌اند. آن‌ها مهارت‌های خود را تقویت کرده‌اند تا از نقاط ضعف بازیکنان آمریکایی در دفاع استفاده کنند. این شامل استفاده از پیک-اند-رول، میس‌مچ‌ها و استفاده از خطاهای دفاعی است که در بین بازیکنان آمریکایی رایج‌تر شده است.
ناگفته نماند، بسکتبال یورولیگ یکی از رقابتی‌ترین لیگ‌های جهان است و بر اساس فلسفه‌های قدیمی مانند: دفاع، کار تیمی، بازی فیزیکی و سرسختانه شناخته شده است. در حالی که پخش توپ در NBA در بالاترین حد خود قرار دارد، سرسختی دفاعی دیده نمی‌شود. جای تعجب است که اتلتیک‌ترین ورزشکاران جهان به عنوان مثال در یورولیگ به سختی بازی نمی‌کنند.
این واقعیت است که تیم ملی ایالات متحده آمریکا فقط جرن جکسون جونیور را به عنوان عامل اصلی دفاعی در راستر جام جهانی 2023 بسکتبال در اختیار داشت، نشان می‌دهد که چگونه مربیان و بازیکنان NBA، با فقط در نظر گرفتن افنسیو و فراموش کردن دفاع شست‌وشوی مغزی شده‌اند. هیچ تیمی از ایالات متحده آمریکا با این وضعیت دفاعی نمی‌تواند در المپیک 2024 مدال طلا را کسب کند و بقیه جهان این را می‌دانند.
بازیکنان بین المللی برای حضور در بازی‌های ملی می‌میرند
رودی گی بازیکنان کهنه کار NBA، گفت بازیکنان بین المللی به معنای واقعی تا سر حد مرگ برای کشورشان رقابت می‌کنند. بر خلاف همتایان آمریکایی خود، بازیکنان بین المللی اغلب تعهدی تزلزل ناپذیر به تیم ملی خود نشان می‌دهند.
برای بسیاری از آن‌ها، بازی برای کشورشان اوج کریر بسکتبال آنهاست. این فداکاری ریشه در حس عمیق میهن پرستی و غرور دارد که میل آن‌ها را برای رقابت در بالاترین سطح تقویت می‌کند.
در همین حال، هیچ یک از ستاره‌های شناخته شده NBA تصمیم نگرفتند که برای تیم ایالات متحده آمریکا مناسب باشند و برای کشورشان رقابت کنند. واقعا مایه شرمساری است که ستاره‌های مدرن فاقد میهن پرستی هستند و نیازی به نمایندگی از کشورشان که میلیون‌ها دلار و شهرت به آن‌ها داده است احساس نمی‌کنند. در حالی که برخی کهنه سربازان NBA مانند لبران جیمز به همراه کوین دورنت و استفن کری به دلیل افزایش سن دیگر مایل به رقابت‌های بین المللی ندارند اما بهانه‌ای برای دیگر ستارگان NBA وجود ندارد.
تیم‌های بین المللی بهترین بازیکنان خود را برای جام جهانی بسکتبال 2023 فرستادند در حالی که USA راستری از بازیکنان روکی، جوان و استعدادهای اثبات نشده را در صحنه بین المللی جام جهانی به میدان آورده بود. این واقعیت که آنتونی ادواردز 22 ساله بهترین بازیکن تیم بود، نشان می‌دهد که استخر استعدادهای این فصل چقدر کم عمق بوده است. غیرقابل قبول است که بازیکنان آمریکایی حس میهن پرستی که سایر بازیکنان برای کشورشان دارند را نداشته باشند.
این واقعیت که بازیکنان بین المللی به نمایندگی از ملت خود به عنوان یک افتخار و امتیاز می‌نگرند به این معنی است که هیچکس دیگر از آمریکایی‌ها نمی‌ترسد. آن‌ها اهمیت پوشیدن پیراهن کشورشان و رقابت برای هموطنان خود را درک می‌کنند. این احساس قوی از هویت ملی و غرور اغلب منجر به سطحی از تعهد و عزم می‌شود که بی بدیل است.
بازیکنان ایالات متحده آمریکا دیگر دامیننت نیستند
ما می‌توانیم آنچه را که می‌خواهیم نادیده بگیریم، اما بازیکنان آمریکایی دیگر در سطح جهانی دامیننت نیستند. شواهد برای دیدن وجود دارد. بسکتبال با افزایش استعدادها از گوشه و کنار جهان به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. بازیکنان بین المللی مهارت‌های خود را به سطحی ارتقا داده‌اند که اکنون می‌توانند با بازیکنان آمریکایی رقابت کنند و گاهی اوقات از آن‌ها پیشی بگیرند. جهانی شدن بسکتبال به این معنی است که شکاف بین ایالات متحده آمریکا و سایر کشورها به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
بازیکنان بین المللی مانند نیکولا یوکیچ، لوکا دانچیچ، یانیس آنته‌توکومپو و جوئل امبید به جایگاه فوق ستاره در NBA ارتقا یافته‌اند. این بازیکنان توانایی خود را در دامیننت بر بازی‌ها، کسب جوایز MVP و هدایت تیم‌های خود به موفقیت در بالاترین سطح رقابت نشان داده‌اند، و این باعث کاهش بیش‌تر درک بازیکنان آمریکایی به عنوان تنها دامیننت در بسکتبال شده است.
در پنج فصل اخیر NBA، بازیکنان بین المللی یانیس آنته‌توکومپو، نیکولا یوکیچ و جوئل امبید برنده عنوان MVP فصل عادی بوده‌اند، در حالی که لوکا دانچیچ تنها با 24 سال سن چهره آینده NBA در نظر گرفته می‌شود. شکی نیست چهار بازیکن از پنج بازیکن برتر جهان بسکتبال آمریکایی نیستند و بر خلاف برندگان قبلی MVP آمریکا، در بیش از یک جنبه در زمین بازی دامیننت دارند.
تیم ملی بسکتبال اسلوونی احساس خواهد کرد که بهترین بازیکن المپیک 2024 را دارد و همینطور یونان، صربستان و حتی کانادا با شی گیلجس-الکساندر. دامیننت‌ترین ستاره‌های NBA در حال حاضر عبارتند از: استفن کری، کوین دورنت، لبران جیمز، دوین بوکر، آنتونی دیویس، جیسن تیتم و کوای لنرد. اکثر این بازیکنان در پست افنسیو بازی می‌کنند در حالی که اکثر این فهرست دائما در حال مصدومیت هستند و نمی‌توانند در طول فصل کاملا در دسترس باشند و همین موضوع در نتیجه باعث شده فرصت جوایز فردی بزرگ برای آن‌ها از دست برود.
ستاره‌های بین المللی در حال حاضر در پرایم خود هستند، آن‌ها همیشه در دسترس هستند و در بازی دامیننت هستند. این سال 1992 نیست که مایکل جردن، مجیک جانسن، چارلز بارکلی و دیگر ستارگان تیم رویایی در میان دیگران با اختلاف بهترین ستارگان جهان بسکتبال بودند. دیگر حتی کوبی برایانت، کارملو آنتونی یا دیگر ستارگان نخبه بین المللی در رقابت نیستند.
واقعا بی‌انصافی است که به عظمت لبران جیمز، استفن کری و کوین دورنت تکیه کنیم که هر کدام بیش از 34 سال سن دارند و با مشکلات مصدومیت خود دست و پنجه نرم می‌کنند. در مورد لبران جیمز، بزرگ‌ترین لیدر بسکتبال، او 39 ساله خواهد بود و در المپیک 2024 حضور خواهد داشت.
لبران جیمز در المپیک 2024، 39 ساله خواهد بود
لبران جیمز انگیزه دارد تا برای تیم ملی بسکتبال ایالات متحده آمریکا در المپیک 2024 آماده شود و با تلاش برای متقاعد کردن استفن کری، کوین دورنت و دیگر فوق ستاره‌ها برای پیوستن به او در مسیر کسب مدال طلا، بهترین کار خود را انجام می‌دهد. آمریکایی‌ها به یک رهبر برای المپیک نیاز دارند زیرا گرد هم آوردن بازیکنان جوان تنها به فاجعه ختم می‌شود. ایالات متحده آمریکا به پادشاه نیاز دارد، اما متاسفانه، او برای المپیک 2024، 39 ساله خواهد بود.
در حالی که لبران جیمز همچنان یک بازیکن قابل توجه است، افزایش سن حتی برای استثنایی‌ترین ورزشکاران نیز رخ می‌دهد. با بالا رفتن سن بازیکنان، توانایی‌های بدنی آن‌ها مانند سرعت و چابکی کاهش می‌یابد و بر عملکرد آن‌ها در زمین تاثیر می‌گذارد. ما سال گذشته لبران جیمز را دیده‌ایم که همچنان کوبنده است و برای فصل آینده (2023/24) نیز به دنبال کسب پنجمین عنوان قهرمانی NBA خود است.
همانطور که لبران جیمز و ستارگان سالخورده در کریر خود پیشرفت می‌کنند، ممکن است آن‌ها از یک اسکورر برتر به یک رهبر و فرد با تجربه در تیم تبدیل شوند. در حالی که ضریب هوشی بسکتبال و ویژگی‌های رهبری آن‌ها ارزشمند است، آن‌ها ممکن است دیگر آن ورزشکار اتلتیک انفجاری که زمانی باعث ترس در حریفان می‌شدند، نباشند. تیم‌های بین المللی ممکن است از هوش سرشار لبران بترسند، اما تا پایان المپیک، آن‌ها از نظر وضعیت جسمانی سالم‌تر و اتلتیک‌تر هستند.
با آگاهی از اینکه لبران جیمز مانند گذشته آسیب پذیر نیست، بازیکنان بین المللی با اعتماد نفس بیش‌تری به بازی‌های USA نزدیک می‌شوند. آن‌ها کمتر مرعوب شهرت فوق ستاره‌های آمریکایی هستند، زیرا می‌دانند که سن می‌تواند زمین بازی را مساوی کند و این برای آمریکایی‌ها نشانه خوبی نیست.
امید این است که لبران جیمز بتواند رهبر تیم باشد در حالی که استفن کری، کوین دورنت، دوین بوکر، جیسن تیتم، کوای لنرد و آنتونی دیویس بقیه کارها را برای آمریکایی‌ها انجام می‌دهند. تیم ایالات متحده آمریکا برای انتقام از فجایع متوالی در جام جهانی بسکتبال، به بهترین شکل خود در فرمی مشابه تیم 2008 نیاز دارد، و بهتر است قبل از اینکه شرمندگی جام جهانی عادی شود، آن را ببینیم.
